O 12 powoli ruszamy dalej. Dziś wyjątkowo się nie śpieszymy. To de facto ostatni dzień jazdy i do noclegu przy granicy duńsko-niemieckiej zostało niewiele kilometrów. W dodatku pogoda dopisuje:)
        Odszukujemy lokalną trasę rowerową nr 12 i opuszczamy miasto. Po kilku kilometrach włączamy się na narodową trasę nr 3. Jedziemy czerwoną, szutrową drogą. Coś niezwykłego - robimy sobie przerwę chroniąc się przed słońcem (!) w drewnianej wiacie. Z informacji przy wiacie dowiadujemy się, że nasza trasa biegnie Szlakiem Pielgrzymim. Oznaczony jest jako EuroVelo 3 i biegnie z Trondheim do Santiago de Compostela.
        Dzisiejsza trasa wiedzie przez pola oraz pola i pola. Ciekawostek czy zabytków do obejrzenia raczej nie mamy się co spodziewać. Gdyby został nam choć jeden dzień więcej moglibyśmy jechać o niebo ciekawszą trasą na wschód aż do Sonderborga. Strasznie żałuję, tym bardziej że pogoda zmieniła się na lepsze. Szkoda...
        Mimo wszystko jakieś ciekawostki Duńczycy przygotowali na trasie. Mijamy Urnehoved - krąg kamieni ułożony w lesie przy drodze. Nie jest to cmentarz ale swego rodzaju pamiątka wydarzeń z różnych epok mających miejsce w okolicy. Ale to tylko moja teoria bo do końca nie wiemy o co chodzi z tymi kamieniami;)
        Dalej zaglądamy w głąb lasu aby przyjrzeć się polu golfowemu. Całość inwestycji robi wrażenie. Gdyby nie mapa i mały drogowskaz nie domyślilibyśmy się, że w środku lasu kryje się ogromne pole golfowe. Nie jest to pierwsze pole, które widzimy także widok głównie starszych osób oddających się z zapałem grze już nas nie zdziwił. Zastanawiamy się tylko czy kiedyś i u nas emeryci będą w stanie tak powszechnie jak tu spędzać czas w taki sposób...
        Przejeżdżamy przez dwa naprawdę zabytkowe mostki. Pierwszy to jednołukowy Povls Bro, wybudowany w roku 1744 z samych kamieni, bez użycia zaprawy. Drugi mostek to Gejla Bro z 1818 roku. Przy każdym z nich wykoszona trawa, tablice z opisami, ławeczki i kosze na śmieci. Widać jak ogromną wagę przywiązuje się tutaj do tradycji.
        Pomiędzy przejazdem nad wspomnianymi mostami o odzinie 15 osiągamy miejscowość Kliplev. Od razu, za radami przewodnika, udajemy się zobaczyć tamtejszy kościół. Z zewnątrz wygląda okazale. Biel ścian aż lśni, kontrastując z błękitnym niebem. Obok świątyni stoi drewniana dzwonnica, która jest najstarszym w Danii zachowanym do czasów obecnych budynkiem z drewna. Datowana jest na rok około 1300. Do kościoła zaglądam tylko na moment - za 20 minut rozpocznie się tam ślub. Goście już kłębią sie przed świątynią. Zauważamy, że spora część rejestracji samochodów przed kościołem jest niemiecka. Potwierdza to opis zawarty w przewodniku, że tutejsza ludność przesiąknięta jest zarówno kulturą niemiecką jak i duńską. Tereny te przechodziły w czasie wojen pod panowanie to jednego to drugiego państwa.
        Kierujemy się dalej na południe. Przed 18 docieramy do lasu Froslev Plantage, na terenie którego w czasie II wojny światowej w roku 1944 Niemcy zbudowali obóz dla członków duńskiego ruchu oporu. Obecnie (w budynku byłej strażnicy) znajduje się muzeum, obok w budynkach obozowych liczne wystawy. W jednym z budynków mieści się nawet szkoła. Froslevlejrens Museum jest najlepiej zachowanym niemieckim obozem wojennym na terenie Zachodniej Europy.
        Udaje mi się wypełnić najważniejszą misję tego wieczoru - naładować komórkę w muzealnym kiosku. Telefon Gabryśki też padł zupełnie, a bez budzika w komórce nie wstalibyśmy na czas i spóźnilisbyśmy się na jutrzejszy pociąg!
        Wracamy na 'primitive campsite' jak w przewodniku określone są pola namiotowe, zjadamy ostatnie zapasy i kładziemy sie spać. To już nasza ostatnia noc w Danii... Trochę smutno. Gdybym mógł na pewno chciałbym zostać dłużej...